Tja, er zijn van die dagen die je nooit zal vergeten:
19 december 2012 was zo’n dag. ’s Morgens toen ik wakker werd zag ik de wereld alleen maar wazig; als of ik door een beslagen raam keek. Binnen 3 maanden ging mijn zicht zo snel achteruit dat ik geen letter meer kon lezen.
Bijna alles veranderde: veel ziekenhuisonderzoeken, maar ook een andere school, een andere manier van leren, veel mensen om mij heen, niet meer alles zelfstandig kunnen doen maar (tijdelijk) afhankelijk zijn van anderen…
Gelukkig veranderde 1 ding niet: ik kon blijven zwemmen, al was dit wel met een kleine aanpassing: ik moest getapt (aangetikt) worden!
Maar ondanks dat mijn wereld vanaf dat moment letterlijk veranderde, ben ik niet bij de pakken neer gaan zitten…
Don’t worry… Be happy…!!!